چگونه یک مسلمان ایمان خود را بعد از ماه رمضان تقویت کند؟
چگونه یک مسلمان معنویت خود را بعد از ماه رمضان تقویت نموده و به الله متعال نزدیک شود؟
بیشترین اعمالی که ما را به الله متعال نزدیک میسازد کدامها اند؟
چگونه ممکن است که یک مسلمان همه اعضای خانواده اش را به الله متعال نزدیک سازد؟
با در نظر داشت اینکه لحظاتی فرا میرسد که در آن ایمانِ یک مسلمان به الله متعال زیاد میشود؛ همچنان لحظاتی وجود دارد که در آن ایمانِ یک مسلمان کمرنگ میشود. پس چگونه یک مسلمان ایمان خود را بعد از ماه رمضان تقویت کند؟ و چگونه میتوانیم حد اقل نزدیک بودن به الله متعال را حفظ کنیم؟ آیا کدام برنامه ای روزانه وجود دارد که یک مسلمان آنرا در جلوی چشمش بگذارد تا در گرداب زندگی گم نشود؟ بدون شک که پرورش یافتن در اطاعت از الله متعال، فضل و احسان خداوندی است؛ قسمی که در حدیث از پیامبر صلي‌الله‌عليه‌وسلم آمده که میفرماید: (إِنْ مِنْ نِعْمَةِ اللهِ عَلَى الشَّابِ أَنْ يَنْشَأَ فِي طَاعَةِ اللهِ). (بدون تردید که پرورش یافتن یک جوان بر اطاعت و پیروی از الله متعال، نعمت خداوندی است). اما الله متعال بنده های صالح ونیکو کار خود را امر میکند بر اینکه در برابر الله متعال اخلاص کامل داشته و او را به پاکی کامل یاد کرده ودر عمل تطبیق کند؛ زیرا با این کار شان، قلب ها از پلیدیها و زشتیها، به طرف نیکی واز دور بودن به نزدیک بودن به الله متعال تغیر میکند. (و پروردگار شان را با روح وآرامش ودر حالیکه پروردگار شان از آنها خمشگین نمیباشد ملاقات میکنند). چنانچه محور ایمان بر داشتن توحید خالص خداست؛ که بر گرفته شده از فرموده الله متعال است، که میفرماید: (وَأَن لَّيْسَ لِلْإِنسَانِ إِلَّا مَا سَعَى) [نجم: 39]. (نیست بر انسان مگر آنچه که بر آن تلاش میکند). پس هرگاه یک انسان نفسش را در برابر بلاهای زندگی رها کند، کارش به انجام نمیرسد و اگر بر قلب خود بیتوجهی کند، قلبش پاک نمیشود. پس لازم است که هر لحظه بر احوال قلبش توجه کند و در حالیکه میداند او به تنهایی مسؤول گناه خودش در برابر پروردگار است و برای شناخت این مسأله، به صورت عموم گامهای اساسی وجود دارد:
اول: خالصانه ایمان داشته باشد بر اینکه نیست هیچ معبودی بجز از الله متعال.
دوم: به طور کامل از پیامبر اکرم حضرت محمد صلي‌الله‌عليه‌وسلم پیروی کند.
سوم: تعهد کامل داشته باشد بر اینکه در تمام لحظات بر قلب متغیر خود توجه خاص نماید.
چهارم: از هر چیزی دیگری دل بکند و با الله متعال خلوت نماید.
پنجم: کوشش نماید مال خود را با نیت خالص بخشش کند و از الله متعال بخواهد که او را بر این کار ثابت قدم بماند.
برنامه نیکوکاران:
و اما در خصوص برنامه روزانه برای نیکو کاران که بر حقیقت هر چیزی با دقت پی میبرند و تیر شان به خطا نمیرود و از اطاعت الله متعال غفلت نمیکنند برنامه ای وجود دارد:
اولا، اینکه یک شخص وقتاش را با در نظر داشت عبادتکردناش تنظیم کند، نه بنابر مصروفیتهای دنیویاش؛ بطور مثال: نمازهای پنجگانه که از جمله فرایض الله است و کسی که آنرا چهار یا پنج یا بطور یکجایی ادا میکند و یا کسانیکه شب را تا نزدیک صبح بیدار میمانند و بعد میخوابند و نماز صبح شان فوت میشود و ذکر الله را از دست میدهند در حقیقت مخالف امر الله عمل میکنند. و اما نصیحت دوم، برگرفته شده از سخنان علماء است که میگویند: هر شخص مؤمن دارای توانایی داخلی بزرگی است که این تونایی هنگامی به کار میافتد که فرا خوانده شود و بهترین راه برای فراخواندن آن ایناست که آن را از الله متعال بخواهد. و نصیحت سوم، سخنان نیکو کاران است که میگویند: اگر نفست را مشغول اطاعت نکردی، وی ترا مشغول گناه و نافرمانی میکند.
و دین اسلام ما را به کار کردن و برآورده کردن نیازمندی و ساخت و ساز و پشرفت دعوت میکند و از بدی و عقبماندن و بیتوجهی منع میکند؛ پس به هر کاری که مصروف هستی، آنرا با علاقهمندی و نیتنیک انجام بده. و خواست الله متعال بود که من با بعضی از علماء و اهل علم نشست و برخاست کردم و هنگامیکه گفتگو به پایان میرسید، میدیدم که شروع به ذکر الله متعال میکردند.
و ما در زندگی به عبادت خالصانهی الله متعال که از هر نوع پلیدی و شرک و بدعت پاک باشد، امر شدهایم. و بر یک مسلمان در عبادت الله متعال لازم است که عبادتکردن را دوست داشته باشد؛ تا بتواند بر آن صبور باشد و آنرا به کثرت انجام دهد. و محتاج لذتبردن از آن است تا بتواند در آن بشتابد و اشتیاق داشته باشد. و مسمانیکه لذت و شیرنی آنرا نچشد بر انجامدادن و ادامهدادن آن صبر نمیتواند. و حضرت عایشه رضي‌الله‌عنها در حدیث صحیح روایت میکند که کار پیامبر صلي‌الله‌عليه‌وسلم بشکل مداوم بود. و همچنان در حدیث صحیح دیگر آمده، که هرگاه پیامبر صلي‌الله‌عليه‌وسلم کاری را انجام میداد به شکل دایم و دوامدار انجام میداد. و همچنان قسمیکه آنحضرت صلي‌الله‌عليه‌وسلم عبدالله بن عمرو رضي‌الله‌عنه را نصیحت کرد و فرمودند: (یا عبدالله بن عمرو لا تکن کفلان کان یقوم اللیل فترك قيام الليل) (ای عبد الله بن عمرو! مثل فلان شخص نباش که شب را زندهداری میکرد و سپس آن را ترک کرد). پس ثابتماندن بر عبادت، روش دینالهی است و انسانرا به اللهمتعال نزدیک میکند. چنانچه در حدیث قدسی از أبوهریره رضي‌الله‌عنه روایت است که رسولالله صلي‌الله‌عليه‌وسلم فرمودند: (… ما تقرب إلي عبدي بشيء أحب إلي مما افترضت عليه، وما يزال يتقرب إلي بالنوافل حتى أحبه…) [صحیح البخاری: 6502]. (… بندهام با چیزی محبوبتر نزدیک من نمیشود، مگر با آنچه که بر او فرض گردانیدهام؛ و بندهام همچنان با کارهای مستحب به من نزدیک میشود تا آنجا که دوستش میدارم …). و این ثبات امکان ندارد مگر با عشقورزیدن بر اطاعت و لذتبردن از عبادت اللهمتعال و بندگیکردن بهاو؛ که متاسفانه بسیاری از مربیان از آن غافل اند.
الگو در خانه:
برای شناخت اینکه در خانه، یک مسلمان چگونه ایمان خود را تقویت کند روشهایی وجود دارد:
روش اول، اینکه یک فرد مسلمان باید خود را در رفتار و عادات و اندیشه، الگوی خانوادهیخود بداند؛ و چیزیرا که خودش انجام نمیدهد، از خانوادهیخود نخواهد که انجام بدهند؛ و باید ذکر اللهمتعال و تلاوتقرآن را در خانهیخود بهکثرت انجام بدهد؛ و اعضای خانوادهیخود را طعمه بیهودهگوییهای رسانهها و طرد شده در وضعیت بد و ناهنجار که ضرورت به پاسبانی و آموختن دارند، رها نکند.
بدون شک، محوریکه در مورد آن صحبت میکنیم داشتن قلب سالم است؛ همان قلبی با توجه بر آن حالت بنده، نیکو میشود؛ و بیتوجهی بر آن، بندهرا بدکار و مفسد میسازد. و چنانچه دین پاک اسلام برای ما آموختانده است که اللهمتعال اعمالیرا از قلب سالم منشأ نگیرد و انجام نشود نمیپذیرد؛ چنانچه میفرماید: (يَوْمَ لَا يَنفَعُ مَالٌ وَلَا بَنُونَ . إِلَّا مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ) [شعراء: 88-89]. (روز آخرت، روزی است که هیچ مال و فرزندی به انسان نفع نمیرساند مگر آنکه با قلبسالم به نزد الله متعال آمده باشد). و قلبسالم، قلبی است که: فرمانبرداری خاص از اللهمتعال کرده باشد و قسمیکه عملش خاص و از شک و شبهه و خواهشاتنفسانی -که مخالف امر الله متعال است- خالی باشد. و اعمال اعضایبدن برگرفته از قلب است؛ بطور مثال: اخلاصداشتن، عمل قلبی است، که اگر نباشد عمل شخص بیارزش میباشد؛ و بدون شک، اللهمتعال عملیرا که درست و موافق با دین و شریعت و خاص از برای الله متعال نباشد نمیپذیرد. در یکی از جنگها، اصحاب پیامبر گفتند: امروز جز فلان شخص به شدت جنگ مشرکین نجنگیده است، پیامبر صلي‌الله‌عليه‌وسلم فرمودند: (هو فی النار) (او در آتش جهنم است)، وی لحظهای صبر نکرد و بر شمشیر خود تکیه کرد و خود را به قتل رساند. الله متعال اعمالی را که آمیخته با شرک باشد را نمی پذیرد؛ همچون اعمالی مثل نماز و روزه که ریایی و آمیخته با شرک باشد، فقط از آن خسته میشود و سپس بخاطر آن مجازات میشود.
همچنان اعمالی قلبی، اساس نجاتیافتن از آتشجهنم و رفتن بهبهشت است؛ مثل توحید و سالمبودن سینه مسلمانان، عبادت قلبی است. و چنانچه حضرت انس رضي‌الله‌عنه از پیامبر صلي‌الله‌عليه‌وسلم روایت کرده که فرمودند: (“یطلع علیکم الآن رجل من أهل الجنة”، فیتبعه عبدالله بن عمرو بن العاص فلا یجد له کثیر عمل یتفضل به غیر أنه یبیت ولیس فی قلبه شیء لأحد من المسلمین ، ذفیقول له عبدالله: “هذه التی بلغت بک وهی التی لا نطیق”)[رواه أحمد] (“مردی بر شما ظهور ميكند که از اهل جنت است”، سپس عبدالله بن عمرو بن العاص وی را تعقیب میکند و درمیابد که او عملی زیاد انجام نداده است که نسبت بر دیگری برتری داشته باشد مگر اینکه او شب را بدون اینکه در قلباش کینهای نسب به یک مسلمان داشته باشد سپری میکند؛ بعد عبدالله برایش میگوید:”این همان چیزی است که بر شما رسیده و ما تحمل آن را نداریم”). پس بزرگی و عظمت روح انسان و پاکی نفسش برمیگردد بر پاکی قلب و نزدیکبودن بر پروردگارش ومعالجهکردن امراضی مثل: کینهتوزی، حسد ورزیدن، خیانتکردن و بد طینتبودن، که از جملهی شکها و خواهشاتنفس انسان است. و اما در مورد برنامههای دقیق ایمانی و تربیهیسالمایمانی در کتاب (لذة العبادة) به شکل کافی توضيح دادهایم.
بدونتردید که دین اسلام مؤمنانرا از اینکه آیتیرا حفظ کند و سپس آنرا فراموش کند برحذر داشته است؛ چنانچه اللهمتعال میفرماید: (وَلَا تَكُونُوا كَالَّتِي نَقَضَتْ غَزْلَهَا مِنْ بَعْدِ قُوَّةٍ أَنْكَاثًا) [نحل: 92] (و همانند زنیکه رشتهای را محکم تافته بود و از هم گشود و قطعه قطعه کرد مباشید). و طوریکه بیان کردیم که پیامبر صلي‌الله‌عليه‌وسلم فرمودند: (یا عبدالله بن عمرو لا تکن کفلان کان یقوم اللیل فترك قيام الليل) ( ای عبد الله بن عمر مثل فلان شخص که شبرا زندهداری میکرد وسپس آنرا ترک کرد، نباش).
منبع: اسلام أنلاين
مترجم: بی بی رسا «فقیری»
پاسخ ها