شهید منبردكتور محمداياز نيازی فریادگر حقیقت در عصر فتنه و جهالت

بسم الله الرحمن الرحيم
الحمدلله والصلاة والسلام علي رسول الله وعلي آله وأصحابه أجمعين وبعد!

در روزگاری که منبر باید نورافشان راه هدایت باشد، و عالم دعوتگر چراغ‌دار قافلۀ ایمان، دیدیم که چگونه دست‌های پلید جهل و جنون، با نام دین، خنجر در دل دعوت زدند.
شهادت یک مسلمان ـ و بدتر از آن، یک عالم و دعوتگر مخلص ـ گناهی است عظیم که قرآن و سنت، آن را از بزرگ‌ترین جنایات می‌دانند. 

قرآن کریم فریاد می‌زند: «وَمَن يَقْتُلْ مُؤْمِنًا مُّتَعَمِّدًا فَجَزَاؤُهُ جَهَنَّمُ خَالِدًا فِيهَا وَغَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِ وَلَعَنَهُ وَأَعَدَّ لَهُ عَذَابًا عَظِيمًا» (نساء: ۹۳) کسی که مؤمنی را عمداً بکشد، جایگاهش جهنم است، همواره در آن خواهد ماند، و خداوند بر او خشم می‌گیرد، او را لعنت می‌کند و برایش عذابی بزرگ آماده می‌سازد.
و باز در سنت پیامبر اکرم ﷺ آمده است: «لزوال الدنيا أهون عند الله من قتل رجل مسلم» (ترمذی) از بین رفتن دنیا نزد خدا آسان‌تر است از ریختن خون یک مسلمان.
پس وای بر آن‌که نه تنها یک مسلمان، بلکه وارث انبیاء، حامل علم، و فدایی دعوت را کشت!
آیا از ایستادن در محضر الهی نمی‌هراسد؟ روزی که زبان و دست و پا به شهادت برخیزند، چه پاسخی خواهد داشت؟ آیا فتوا دهنده و ترورکننده هر دو در خون این مظلوم شریک نیستند؟ شهید منبر، نماد صداقت دعوت بود، قامتی آسمانی که از محراب، فریاد حقیقت می‌کشید و از منبر، ندای بیداری سر می‌داد.
صدایش را خاموش کردند، اما پیامش جاوید ماند. خونی که بر منبر چکید، حیات تازه‌ای در رگ‌های امت دمید
ای مفتیان ماجن! که فتوا بر قتل مؤمن می‌دهید، به آسانی انگار که سخنی بی‌وزن است، به خود آیید! فتوای کشتن انسان، اگر بر پایه هوای نفس و سیاست‌های آلوده باشد، خیانتی است به دین و انسانیت. این همان فتوایی است که أميرالمؤمنين علی “رضي الله عنه “درباره‌اش فرمود: «کلمة حقٍّ أُريدَ بها باطل» فتوای حق‌نما، اما در خدمت باطل.
خون این شهید، نه فقط قاتلانش را، که خاموشانِ بزدل و ساکتانِ خائن را نیز رسوا خواهد کرد. امروز اگر لب نگشاییم، فردا همه‌گان در صفِ محاکمه الهی ایستاده‌ایم.
و اما قاتلانِ شهید منبر!
اگر هنوز اندک حیایی در جان‌تان مانده باشد، از آن خون شرم‌سار شوید. بدانید که: «القاتل لا يَفِلُّ من العذاب ولو فرّ إلى السّماء» قاتل از عذاب نجات نمی‌یابد، ولو که به آسمان بگریزد.
و این خون مقدس، نه خاموش می‌شود، نه فراموش؛ چون صدای مظلوم، صدای خداست. شهادت، مرگ نیست؛ زندگی در اوج است. اما قاتل، اگر توبه نکند، نه در دنیا روی آرامش می‌بیند و نه در آخرت طعم رحمت. 

شهادت یک دعوت‌گر؛ آتشی برای بیداری، نه خاموشی
بیایید از خون شهید منبر شرمنده باشیم، نه فقط برای گریه، بلکه برای قیام. فتوای باطل را رسوا کنیم، از جهل عبوس بگریزیم، و منبرهای دعوت را دوباره با نور علم و عدل، فروزان سازیم. شهید منبر زنده است، چون دعوت زنده است. و قاتلینش، اگر به درگاه حق توبه نکنند، مردگانی هستند که بر روی زمین راه می‌روند. دكتور زنده است ومفتي جاهل وقاتلش ذليل دنيا وآخرت.

الفقير الي الله
عبدالسلام عابد
عفي الله عنه
استنبول
٧ ذي الحجة ١٤٤٦